Meerdaagse hike: Het Twentepad fotoverslag (10-14 juli 2017)

Halverwege deze maand heb ik het Twentepad gelopen, één van de officiële streekpaden van Nederland. Deze lange-afstandswandeling is ongeveer 90 kilometer lang en maakt vanuit Almelo een rondje door Twente. Voor mij was dit een bijzondere wandeling: niet alleen is het basically mijn achtertuin, het was ook een beetje om mezelf te testen: kan ik dit zonder Paul? Ga ik niet opnieuw heimwee krijgen?

Het korte antwoord: Ja, ik kan dit zonder Paul. Nee, ik heb geen heimwee gehad! Het lang antwoord staat hieronder in de vorm van een Twentepad fotoverslag!

Dag 1: Almelo – Mander (21 km)

Ik had de wekker om een uur of 7 gezet, maar ik werd vanzelf al wakker. Superveel zin! Mijn tas had ik van tevoren ingepakt, dus ik hoefde alleen te douchen (opeens heel belangrijk als je 5 dagen op pad gaat), aan te kleden en te ontbijten. Omdat ik vanaf 9 uur pas met korting kon reizen, ben ik om 9 uur van huis weggegaan. Met een half uurtje treinen was ik in Almelo, waar het hele avontuur begon!

Eerst moet je Almelo uitlopen, wat via een vrij toeristische route gaat. Daarna loop je een eind over de Gravenallee en de rest van de dag heb ik veel langs het water gelopen. Ik was erg onder de indruk van de vele stuwtjes met vistrappen en de enorme diversiteit aan bloemen langs het pad.

Al gauw had ik twee belangrijke dingen door: ten eerste is de markering zo goed aangebracht dat je bijna zonder boekje kunt lopen, en ten tweede is het bijna onmogelijk om te geocachen als je net lekker je wandelflow hebt gevonden. Dat laatste heb ik dus ook lekker laten zitten.

Ik had gepland om op een paalcamping voorbij Tubbergen te gaan staan, maar een paar honderd meter eerder kwam ik langs de Camping Aan Het Twentepad (ja, zo heet ‘ie echt!), en als ik kan kiezen tussen een paalcamping en een camping met een échte wc, dan weet ik het wel…

‘s Avonds regende het wat, en onweer trok aan twee kanten tegelijk langs de camping, maar gelukkig rommelde het alleen in de verte.

Twentepad: Vistrap
Twentepad: Oude boerderijen

Dag 2: Mander – Ootmarsum (19 km)

Ook deze dag heb ik heerlijk gewandeld, een hoop bos, heide en wat heuvellandschap. Vlak nadat ik de camping had verlaten, liep ik al over waanzinnig schattige paadjes met kleine bruggetjes van 2 bielzen en een stuk kippengaas.

Later deze dag kwam ik langs de Springendalse bronnen, ook een ontzettend mooi gebied. Rond de Mandercirkels liep het pad wat anders dan in het boekje, maar zoals ik al heb aangegeven: gewoon dom de bordjes volgen, dan komt het altijd goed.

Vlak voor ik Ootmarsum binnenliep, begon het wat te spetteren (yay voor mijn paraplu) en even later viel er een buitje (yay voor schuilen onder een boom). Volgens de buienalarm app had ik vervolgens een kwartier om het centrum van Ootmarsum te bereiken voordat de hemel naar beneden zou komen, dus ik heb er flink de pas in gezet en bereikte precies op tijd een café waar ik lekker heb genoten van een kop warme choco met appeltaart, en even later een goede hamburger.

Rond een uur of 5 was het weer droog en ben ik doorgelopen naar de camping. Sinds de uitgave van het boekje waren er 2 paalcamping verdwenen – volgens de dame die de camping runde omdat de gemeente liever geen wildkampeerders heeft. Deze camping had een minibieb dus heb ik me ‘s avonds vermaakt met Agatha Christie. Rond middernacht begon het te regenen…

Twentepad: Springendalse bronnen

Dag 3: Regendag

…en dat hield niet op tot de volgende dag, rond 3 uur of half 4! Ik maakte dus de keuze voor een Twentepad-vrije dag en nam het verstandige besluit om verder te lopen ná de regen. Ik heb dus een tweede detective uitgelezen (“De Jacht” van Clive Cussler) en ben daarna even Ootmarsum in gegaan voor vers eten. En een nieuwe paraplu, want die ging stuk tijdens dat kleine wandelingetje 🙁

Deze dag was echter een zeer goede regentest voor mijn trekkerstentje, en hij houdt het prima, zelfs met maar 10 van de 13 haringen in de grond en zonder vastgemaakte scheerlijnen. Jippie!

Dag 4: Ootmarsum – Het Hulsbeek (28 km)

Donderdag kon ik weer heerlijk aan de wandel! Ik was vroeg weg (al om 8 uur), maar moest een aantal kilometers door het hoge natte gras, wat me op een paar natte sokken kwam te staan. Huilen! Bij de Huneborg heb ik even een tijdjein het ochtendzonnetje gezeten en een paar nieuwe sokken (dat ene paar katoenen…) aangetrokken. Een paar kilometer verder, toen die een hoop vocht hadden opgenomen, heb ik opnieuw mijn voeten gedroogd en een schoon paar sokken aangetrokken (mijn laatste paar van wol).

Vroeg in de middag kwam ik al aan op het punt waar ik kon afslaan richting paalcamping, maar ik beredeneerde dat als ik doorliep naar Oldenzaal en daar lekker in een café zou uitrusten, dat ik makkelijk die 8 extra kilometer naar de eerste fatsoenlijke camping zou kunnen volmaken.

Toen ik net het Hulsbeek in was gelopen, zag ik een camping die niet in het boekje stond! Gelukstreffer? Nee. Ik was erg snel weer van de camping af.

Het zag er een beetje uit als zo’n achterbuurtkamp, er was geen receptie en de eerste persoon die ik tegenkwam, vroeg direct van “wie” ik die enorme blauwe plek op mijn arm had gekregen (moshpit overigens, eigen schuld). De tweede persoon was iemand die ik niet kon verstaan omdat hij zijn kunstgebit niet in had.

Ook rook het er ontzettend sterk naar oud visafval. Yuk. Niet mijn type mensen, niet mijn soort camping. Nope nope nope. Snap helemaal waarom die niet in het boekje stond…

Doorlopen dus, en aan de andere kant van het Hulsbeek, na een paarhonderd meter van het kruisende Marskramerpad gevolgd te hebben, kwam ik uit op een camping die eruitzag zoals ik van een camping gewend ben. 🙂 Ik had wel een paar blaartjes op mijn kleine teen en onder mijn voet…

Twentepad: Landgoed Singraven

Dag 5: Het Hulsbeek – Almelo (24 km)

De laatste etappe! Oooh, maar 24 km. Als ik gisteren 28 kon lopen, kan ik vandaag ook best 24 doen, dan ben ik direct weer thuis! Zo gezegd, zo gedaan, maar in mijn enthousiasme (en misschien ook omdat mijn campingbuuf zei dat het om 2 uur zou gaan regenen) heb ik iets te weinig rustmomenten genomen, en een deel van deze etappe was behoorlijk afzien. Maar ik voelde me zo euforisch! De laatste etappe! Bijna thuis!

Op een gegeven moment had ik in mijn hoofd een oorlogsspeech van Aragorn omgebouwd tot motivatiemantra:

There will be a day, that the heavens pour down upon us,
and we get soaked to the bone,
BUT IT IS NOT THIS DAY!
There will be a day, that blisters chafe and muscles ache,
BUT IT IS NOT THIS DAY!
THIS DAY WE HIKE!

En zo liep ik de laatste 4 kilometer van het Twentepad langs het Lateraalkanaal, en vervolgens Almelo binnen. Uiteindelijk begon het pas te spetteren toen ik rond half 4 in de trein stapte.

Paul haalde me op van station Enschede Drienerlo, en hij en vriend Rick hebben samen gekookt in de bar, waar ik even heel hard van heb genoten na al die instant maaltijden, eierkoeken en mueslirepen. Bij aankomst in de bar maakte ik een grote fout: ik trok mijn schoenen uit. En toen begonnen alle blaren vol te lopen! Zo groot dat mijn voet niet meer in mijn schoen paste. Well. Shit.

Ik was kapot. Ik kon de rest van die middag/avond nauwelijks lopen. Uiteindelijk heb ik het gros van de blaren doorgeprikt (een deel kon ik niet bij vanwege te plakkerige Compeed blarenpleister die ik een dag eerder had geplakt…), de boel strak afgetapet en mijn voet direct weer in mijn schoen gestopt. Toen we naar huis fietsten, zijn we zeiknat geregend. Regentest voor mijn backpack! Alles was nog droog, helemaal geweldig!

Well. We’re back home. En waar ik 5 etappes gepland had, heb ik het Twentepad uiteindelijk in 4 etappes gelopen! Op naar de volgende uitdaging!

Twentepad: Openluchttheater Hertme
1 reacties

Comments

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven